داستان تلخي خواهد شد اين انتخابات رياست جمهوري. بازي بي برنده اي که بيشتر از يک بازنده خواهد داشت. از يک سو آخرين نظر سنجي ها ي انجام شده از حداکثر ۴۵تا ۵۵ درصد مشارکت در انتخابات خبر مي دهند. ۳۰ درصدي که مشارکت نمي کنند در واقع همان طبقه متوسط شهري تحصيل کرده و مدرنتر در تهران و شهرهاي بزرگ هستند. همان طبقه اي که روزنامه مي خواند يا به اينترنت و ماهواره دسترسي دارد. اين طبقه در ضمن در سالهاي اخير به گروه مرجع اجتماعي هم تبديل شده بود, به اين شکل که مردم در شهرهاي کوچيک تر و آنهايي که کمتر اهل تحليل سياسي بودند به انتخاب طبقه مياني راي مي دادند. خلاصه ماجرا اين که از بيش از ۴۵ ميليون نفر واجد شرايط راي حدود ۲۰ تا ۲۳ ميليون نفر شرکت مي کنند. اون ۸ تا ۱۰ ميليون نفري که شرکت نمي کنند همان تهراني ها و طبقه مياني ست که گفتم. همان هايي که معين را از ۶-۷ ميليون مي کنند ريس جمهور با ۱۵-۱۶ ميليون راي. پس بازنده اول اين بازي اصلاح طلبها و دکتر معين هستند. بازنده بعدي" تحريميها" بويژه بخش دلسوزتر طرفداران تحريم هستند. اين دوستان خود مي دانند که بالاي ۲۰ ميليون راي و بيشتر را نمي توان يک بايکوت ملي ناميد و ۵۰٪ همچنان يک وضعيت مياني ست و با ۳۵٪ مشارکت تفاوت بنيادي دارد. بازنده نهايي هم خود جمهوري اسلاميست. ۲۰ و اندي ميليون راي يعني انتخاب رييس جمهوري با ۱۰-۱۱ ميليون راي -هاشمي تضعيف شده- و افزايش چشمگير فشارهاي جهاني. اين شرايط هيچ دستاوردي جز تداوم بي اعتباري, انزواي جهاني ,نارضايتي ملي و خطر برخورد نظامي نخواهد داشت. مردم ايران نيز البته با افزايش فشارهاي اقتصادي و اجتماعي پايان هرگونه اميد به اصلاحطلبي مسالمت جويانه و خطر بمب باران سرمايه هاي ملي, جنگ و تحريم, بازنده اصلي اين ميدان خواهند بود.تغيير اين شرايط در دو سه هفته باقي هم بسيار مشکل مي نمايد.البته من تلاش خودم را- دست کم براي وجدان خودم -خواهم کرد و سعي مي کنم دوستان و فاميل را راضي کنم که راي بدهند به معين. خيلي از ما در خارج کشور مي توانيم با تماس با نزديکانمون تاثير خودمون را بر اين انتخابات بگذاريم. اميد هم خوب نوشته در اين مورد