خشايار يکي از باهوش ترين و با حال ترين دوستاي منه. از سال ۷۶ که توي دانشگاه صنعتي اصفهان با هاش آشنا شدم تا به حال هيچ وقت از اينکه باهاش بحث کنم خسته نشدم. نکته بيني و تيز هوشي خاصي داره که توي کمتر کسي ديده مي شه. وقتي وبلاگش را درست کرد به حسين گفتم اين آقا را درياب که يکي از بهترين وبلاگها خواهد شد. خوشبختانه بعد از مدتي که ديگه حال نمي کرد بنويسه مجدادا شروع کرده و با فاصله مي نويسه. دو سه روز بعد از انتخابات که ديد من خيلي ناراحتم کلي با هام حرف زد. خلأصه اون گفتگو را نوشت توي وبلاگش که به نظرم اومد يک بار ديگه بخونيد بد نباشه